İnsanları Anlayabilmek Üzerine..

Geçenlerde bir arkadaşım bana hayatta en çok istediği şeyden bahsetti. İstediği şey insanların iç dünyasına ayna tutabilmekti.Hayatta çoğumuz birkaç defa istemiştir karşımızdaki insanların gerçek düşüncelerinin veya söyledikleri şeyler dışındaki hissettiklerini.. 

Düşündüm de gerçekten yapabilsek nasıl olurdu ? Bizler bazen kendimizi hayatın akışına o denli kaptırıyoruz ki çok da kendimiz değilmişiz gibi davranıyoruz fark edemiyoruz daha kendimizi tanıyamıyoruz veya aslında  farkında olarak ya olmadan kendimizi bile kandırıyoruz..

Acaba gerçekten o ayna elimizde olsa cesaret edebilecek miydik önce kendimize tutabilmeyi. Herkesten önce kendimizle başlayıp özümüzle karşılaşmaya kendi kendimizle yüzleşebilmeye cesaret edip kalabalıklara inat yalnız ruhumuzu tanıyabilecek miydik ? Herhalde O ayna bende olsa asla kullanmazdım hiç kimsenin üzerinde..

Bir bakarsın anlamsız gelen bir çok şey aslında sana anlamlı gelir.Bir bakarsın nefret ettiğin insana dost olursun Bir gün ağlar bir gün gülersin hangi gün ki halini düşüncelerini tanıyabiliriz hangi davranışına anlam yükleyebiliriz insanların veya hangi düşüncesinin sabit olduğunu anlayabiliriz?

Hiç Deniyor muyuz acaba empati kurabilmeyi; Bir kez olsun deneyin…O zaman bir aynadan daha fazlasına sahip olursunuz sadece görmüş değil anlamış olursunuz..

Belki de karşınızdakinden daha fazla nefret edersiniz ve gerçekleri görürsünüz…
Ya da Ona hak verirsiniz onda kendinizi görürsünüz..

Ve bana bu kadar şeyi anlatmaya yeterli Mevlana'nın 2 satırı:

Beni Bir Ben Bilirim Bir de Yaradan 

Bana Bir Ben Lazım Bir de Beni Anlayan..

Fatime Zehra Aktürk